Het is ruim 3 jaar geleden dat de eerste steen werd gelegd. Nu is het gebouw een blikvanger in de stad en wordt het volop gebruikt. Ik ben in het stadje Berd, in het noordoosten van Armenië, aan de grens met Azerbeidzjan. Mission Possible ondersteunt hier de buitenschoolse opvang van de Armeense organisatie AMAA.
Het oude gebouw van de dagopvang
Ik kan mij nog goed herinneren hoe ik onder de indruk was van het team tijdens mijn eerste bezoek aan Berd, nu bijna zes jaar geleden. De omstandigheden waaronder zij destijds de buitenschoolse opvang uitvoerden waren verre van optimaal. Beperkte middelen en veel te weinig ruimte. Voor de activiteiten was maar een ruimte beschikbaar. Maar dat weerhield hen niet om met veel enthousiasme programma’s voor de kinderen van Berd te organiseren. En dat ondanks hun eigen situatie, want leven in Berd is meer overleven. Er is nauwelijks werk en de salarissen zijn laag. Mensen die de kans krijgen vertrekken naar Yerevan of elders.
Gebedsverhoring
Drie jaar geleden vroeg AMAA, de organisatie waar wij veel mee samenwerken in Armenië, of wij konden meehelpen met de uitbreiding van de buitenschoolse opvang. Omdat zo’n toegewijd en bewogen team betere faciliteiten verdiende was de keuze snel gemaakt. En omdat Mission Possible Nederland tien jaar bestond besloten we er ons jubileum project van te maken: ‘De Kinderen van Berd”. Voor het team was het een gebedsverhoring.
Het nieuwe gebouw, in gebruik sinds 2022
De start van het project moest vanwege omstandigheden enkele keren worden uitgesteld. Eerst covid19 en daarna de oorlog. Maar inmiddels wordt het gebouw al bijna twee jaar intensief gebruikt.
“Tijdens de bouw en na de opening waren er veel geruchten in de stad over onze activiteiten” vertelt Esther, de directrice van het centrum. “Mensen vonden het vreemd dat ik met mijn man vanuit Yerevan naar deze regio verhuisde. Dat komt nauwelijks voor. De meeste mensen treken hier juist weg. En ze wisten dat we Christenen waren. Ze hadden het over een sekte. Wat gaan ze met onze kinderen doen? Maar die houding is inmiddels wel veranderd. Nu vragen ze of hun kind ook mee mag doen met onze activiteiten”.
De kinderen die geholpen worden
Vijf dagen in de week komen zo’n dertig kinderen naar de buitenschoolse opvang. Het zijn kinderen uit sociaal achtergestelde, vaak gebroken gezinnen. Naast armoede hebben veel van deze kinderen een leerachterstand en missen sociale vaardigheden.
Er wordt les gegeven
“Kijk, dat is Harut. Hij komt uit een gezin met drie kinderen. Hun woonomstandigheden zijn heel erg slecht. Er is zelfs geen stromend water. De vader heeft geen vast werk. Zijn moeder heeft gezondheidsproblemen en kan niet goed voor het gezin zorgen. Hun opvoedingsvaardigheden schieten te kort. Dat geldt voor de meeste ouders van kinderen die hier komen. En daar zit Hrach. Zijn ouders zijn gescheiden. Ze wonen met zijn vijven, moeder en vier kinderen, in een driekamerappartement. Maar het sanitair en de verwarming zijn in een slechte staat. De moeder werkt in een textielfabriek. Afwisselend twee dagen overdag en twee dagen ’s avonds. Zij kan de kinderen niet meehelpen met huiswerk. En zo kan ik over ieder kind wel iets vertellen.”
De buitenschoolse opvang is 5 dagen per week open. Na school komen de kinderen naar het centrum, krijgen een maaltijd en huiswerkbegeleiding. Er zijn handvaardigheidslessen en door verschillende spelvormen leren kinderen normen en waarden. Er is een psycholoog aanwezig. Ook worden gezinnen thuis bezocht. In de zomer worden vakanties georganiseerd.
Contact met de ouders
Bert samen met Esther, de directrice
“We hebben ons programma iets aangepast. Doordeweeks ligt de nadruk vooral op huiswerkbegeleiding. Op vrijdag ligt de nadruk meer op Bijbelonderwijs, spel en creativiteit. Binnenkort organiseren wij een tentoonstelling van de werkjes die de kinderen hebben gemaakt. En op vrijdag behandelen we een speciaal thema. Vandaag leren de kinderen over etiquette” vertelt Esther.
“Maar de sleutel tot succes ligt bij de ouders. Daarom organiseren wij voor hen regelmatig een bijeenkomst. Daar bespreken we een speciaal thema bijvoorbeeld over opvoeding of omgaan met stress. En we hebben net een extra sociaal werker aangenomen. Zij zal regelmatig contact met de ouders hebben.”
Op het eind van mijn bezoek laat Esther mij nog even de ruimte onder het gebouw zien. Vanwege de oorlogsdreiging moest elk nieuw gebouw een schuilkelder hebben. Esther heeft deze grauwe kelder laten ombouwen tot een zaal voor gemeenschappelijke activiteiten. “En we hebben hier een speciale kamer ingericht voor onze psycholoog. Nu kan zij in alle rust haar werk doen”.
Het is mooi om te zien hoe het programma zich ontwikkelt. De bouw heeft de nodige moeite gekost. Dankbaar dat het zo goed uitpakt!
PS: Bert geeft in dit filmpje een rondleiding door het nieuwe pand.
