Op haar hurken zit ze op de grond. Voor haar een plastic bak met een laagje smerig water. Naast haar een stapeltje kleding. Ze doet de was. De kale ruimte waar ze is, is haar huis. Het dunne matrasje waarop ze elke nacht slapen, ligt in de hoek. Verder staat er een bank en is er een kastje. Het water moet een stuk verderop gehaald worden, bij een gemeenschappelijk watertappunt.
Sofie doet de was
Sofia en Yonko
Haar naam is Sofia. En ze leeft samen met Yonko. Onze collega, Pastor Ivan, is bij ze op bezoek. Ivan heeft zelf een Roma achtergrond en heeft goede toegang tot de verschillende gemeenschappen. Als hij vraagt hoe oud ze zijn, hoort hij dat Sofia 15 is. En Yonko zegt: “Ik ben bijna 17”. Kinderen zijn het nog, die sinds de geboorte van de kleine Anni, acht maanden geleden, leren ze hoe ouders moeten zijn.
Yonko gaat niet naar school. Elke dag loopt hij een vaste route langs een aantal vuilnisbelten. Daar probeert hij spullen van waarde te vinden, die ze als gezin kunnen gebruiken of voor een klein bedrag kunnen verkopen.
Geen water, geen luiers en geen eten
Als Ivan vraagt hoe het met ze gaat, antwoord Sofia: “Het gaat goed. We zijn gelukkig samen en genieten van onze dochter.” Maar als Ivan doorvraagt en vraagt hoe ze alles rondkrijgen, vertelt Sofia eerlijk verder: “Het valt niet mee. We hebben geen toilet en badkamer. Het waterpunt is best ver lopen. Dat is niet handig met de was en als ik Anni in bad wil doen, moet ik veel water tillen. Ze is vaak heel vies, omdat we geen luiers kunnen betalen. En we hebben niet altijd genoeg te eten, mijn borstvoeding is opgedroogd. Daardoor heeft Anni honger.”
Het bed van Sofia en Yonko
Kurtkaya
Het dorp waar ze wonen heet Kurtkaya. Hier wonen zo’n 40 gezinnen; 150 volwassenen en 250 kinderen. Het is ontstaan doordat een aantal Roma families hier zijn neergestreken, nadat ze elders zijn verjaagd. Het is een illegaal dorpje met gammele hutjes, op de vlakte, zonder verdere voorzieningen. Sofia en Yonko hebben geen officiële documenten. Ze hebben geen adres waarop ze geregistreerd kunnen worden. Hierdoor hebben ze geen kinderbijslag, bankrekening, baan of andere noodzakelijke zaken. Ook is er geen kerk, er woont slechts een handjevol christenen.
Ivan praat met Sofia en Yonko en vertelt hen dat hij hen wil helpen. Ze krijgen alvast een paar pakken babyvoeding en Ivan gaat in het Mission Possible netwerk op zoek naar een bed, zodat ze de komende winter niet op de vloer hoeven te slapen. Ook gaat Ivan een babybox brengen met kleding, luiers, een warme deken en een kinderbijbel.
Uitstoting uit de samenleving
Deze hulp is bijzonder voor dit jonge stel. De mensen uit Kurtkaya worden gemeden en uitgestoten uit de samenleving. Bewoners van omliggende dorpen willen niets met ze te maken hebben. Er is geen enkele hulpverlening voor de mensen die hier wonen. Dat is wel een beetje begrijpelijk, want een heel aantal bewoners van Kurtkaya steelt om zichzelf van eten te kunnen voorzien. Maar door de uitstoting neemt hun problematiek alleen maar toe. Het is een negatieve spiraal.
Mission Possible
Yonko en Anni
Pastor Ivan heeft meerdere huisbezoeken afgelegd in het kleine dorpje. Hij is door de paar christelijke inwoners uitgenodigd om eens langs te komen. Een paar schrijnende gevallen heeft Ivan namens Mission Possible nu bezocht en de eerste hulpverlening gaan we starten. We gaan de komende maanden in het dorpje investeren met voedselpakketten, babyboxen en warme kleding. Hierbij worden we ondersteund door een naburige christelijke Romakerk waar we als Mission Possible al lange tijd mee optrekken.
We hopen en bidden dat in dit troosteloze dorp langzaam verandering mag komen vanuit de Liefde van de Here Jezus. We bidden of God het werk van Mission Possible in Kurtkaya wil zegenen. Zodat ook deze mensen, aan de onderkant van de samenleving, Hem mogen leren kennen als de zorgzame Vader die Hij is!
