De zoom van Zijn kleed
´Ik wist niet dat ik op zoek was naar persoonlijke tijd met God’. Dit vertelt één van de vrouwen me als ik haar vraag wat deze conferentie voor haar betekent. Niet alleen haar ogen stralen, maar haar hele gezicht heeft een zachte, vriendelijke uitdrukking. ‘Normaal is mijn Bijbellezen een gewoonte, iets wat ik op de dag even doe, omdat het zo hoort. Nu ik hier ben, leer ik voor het eerst wat het is om écht tijd voor God te nemen en te studeren in Zijn Woord. Ik leer belangrijke dingen. In de kerk doen we veel aan worship en lofprijzing. Nu duik ik helemaal in de Bijbel.’
Samen zingen tijdens de conferentie.
Ik ben op bezoek in Dobremirka, Bulgarije. Hier heeft Mission Possible een conferentiecentrum en deze week wordt er speciaal voor vrouwen een conferentie gehouden met de naam: ‘de zoom van Zijn mantel’. Ik ben een paar dagen op bezoek. De vrouwen die hier komen voor deze conferentie zijn geen doorsnee Bulgaarse of Roma vrouwen. Een heel aantal van hen heeft een heftig verhaal. Dan gaat het over ernstige geestelijke of lichamelijke mishandeling, vrouwenhandel, occultisme of prostitutie. Soms zitten deze vrouwen nog in deze situatie als ze hier komen, maar het kan ook zijn dat ze het ergste achter de rug hebben. Een aantal van de vrouwen die hier deze week zijn, zijn recent weduwe geworden. Via via komen ze te weten over ons werk onder vrouwen. Eigenlijk hoeven we geen reclame te maken, regelmatig krijgen we berichten van vrouwen of ze mee kunnen doen aan de conferentie.
Team en vrijwilligers
Ik spreek met Daniëla, één van mijn collega’s en iemand die deze conferentie organiseert. Ze ziet er moe uit. Als ik dat tegen haar zeg, lacht ze. ‘Je had me aan het begin van deze week moeten zien! Toen kwamen de vrouwen binnen, vol van verdriet en trauma. Dan is het zo nodig dat er iemand voor ze is, die even met ze gaat zitten. Nu alles loopt en ik zie dat deze vrouwen groeien, steeds dichter naar God toe, is een belangrijk doel van deze week gehaald. Ze zijn meer en meer vertrouwd met de Bijbel. Ik voel me al een stuk beter dan aan het begin van de week.’ Er is een heel team op de been om de vrouwen die op bezoek zijn te begeleiden. Een aantal vrijwilligers hebben in het verleden zelf de conferentie bezocht en komen nu iets terug doen. Ze wassen af of organiseren het handwerken in de avond.
Bijbelstudie tijdens de vrouwenconferentie
Dagindeling
De dag begint met lofprijzing en aanbidding, om acht uur. Daarna is er ontbijt en een korte instructie over het thema van de dag. Er worden thema’s behandeld als angst, genade, vergeving en seksualiteit. Elke dag een ander thema waarbij de Bijbel opengaat. Twee uur lang gaat elke vrouw zelf aan de slag met teksten uit de Bijbel en een boek waarin vragen staan. Ik zie ze her en der zitten. Sommige binnen, anderen in de tuin onder een boom. Daarna worden er in de grote groep inzichten gedeeld. Na de late lunch volgt er tijd voor één op één sessies. Tijd voor vragen en praktische toepassingen. Ook wordt elke vrouw mooi op de foto gezet, om ze te laten zien hoe waardevol ze zijn.
‘Het is echt opladen als ik hier ben.’ vertelt één van de vrijwilligers. ‘Als vrouw heb je zoveel taken. Ik zorg voor mijn gezin, ben er voor mijn familie, pas op de kleinkinderen, kook lekker eten en bezoek mensen van de gemeente. Als ik hier een week ben, mag ik zelf opladen. Als een batterij die weer vol wordt en waarvan ik weer mag gaan uitdelen.’
Creatieve tijd
Elke avond wordt er creatief gewerkt, deze avond worden er kaarsen gedecoreerd. De sfeer is gezellig en ik kom makkelijk met de vrouwen in gesprek. Een heel aantal spreekt Engels en er zijn genoeg die voor me willen vertalen. ‘Durf je die kaars straks wel aan te steken?’ vraag ik aan een vrouw, die hem heeft gedecoreerd met mooie bloemen. ‘Dat weet ik nog niet. De kaars is een goede herinnering aan de lessen die ik hier geleerd heb. Als ik weer thuis ben, ga ik eerst mijn vriendinnen bellen. Zij moeten ook hiervan horen, en komen om deel te nemen. Het is ‘lifechanging’ om hier te zijn!’
Als ik in de avond nog een kopje thee in de keuken haal, hoor ik een aantal vrouwen zingen. Ze oefenen in een klein koortje, voor zaterdagavond. Dan gaan ze met elkaar tijd nemen om God te danken en te vieren wat ze hebben geleerd. Het gezang klinkt prachtig. Wat ontzettend bijzonder om hier een paar dagen getuige van te mogen zijn!
