“Het is één groot drama” zegt Albert, de directeur van Mission Possible Armenië, als ik hem aan de telefoon heb en vraag hoe de situatie nu is. De mensen uit Nagorno Karabakh zijn, uit angst voor een etnische zuivering, massaal gevlucht naar Armenië. Een paar jaar geleden hebben ze deze vlucht ook gemaakt. Eind 2020 was er een heftige oorlog in de regio. Waar er toen zicht op terugkeer naar huis was, lijkt de vlucht nu definitief. “Mensen zijn getraumatiseerd. Ze voelen zich door iedereen in de steek gelaten. Ze hebben bijna niks mee kunnen nemen. Ik krijg elke dag tientallen telefoontjes van mensen die ons om hulp vragen.”
Niet terug

Albert aan de telefoon om de hulp te coördineren.
Albert is onze collega, hij woont en werkt in Jerevan, de hoofdstad van Armenië. Hij is nu, net als in oktober 2020, direct gestart met een noodhulpprogramma. Zijn telefoon rinkelt onophoudelijk. Veel mensen vinden onderdak bij familie, kennissen of in leegstaande huizen. Onderdak, bedden en beddengoed zijn nu heel hard nodig.
Als Mission Possible Nederland hebben we direct budget beschikbaar gemaakt om de acute noodhulp te kunnen verlenen. Maar we begrijpen dat er op lange termijn meer hulp nodig zal zijn. De winter komt er aan. Mensen hebben nauwelijks kleding en andere spullen mee kunnen nemen. En iedereen beseft dat een terugkeer naar huis, in tegenstelling tot de vorige keer, er niet in zit.
Ranchpar
In het dorpje Ranchpar, op nog geen uur rijden van Jerevan, aan de grens met Turkije, hebben 119 families onderdak gevonden. Het lijkt wel of de geschiedenis zich herhaald. Tijdens en na de oorlog in 1994 hebben zich hier vluchtelingen uit Nagorno Karabach gevestigd. En tijdens de oorlog in oktober 2020 zijn hier ook honderden vluchtelingen opgevangen. Als Mission Possible hebben we toen maandenlang de vluchtelingen geholpen door voedsel, hygiëne producten en brandhout uit te delen. Hulp die ontzettend hard nodig was om de winter door te komen.
“Ik heb gebeld met de gemeente van Ranchpar en gevraagd naar de cijfers” vertelt Albert. “Er zijn 119 families in het dorp neergestreken. Dan hebben we het over een totaal van 399 mensen. Hiervan zijn 101 kinderen tot 18 jaar. Deze 119 families zijn ondergebracht in 71 huizen. Ze hebben ons gevraagd of wij hen, net als de vorige keer weer kunnen helpen”.
Noodhulp
Het lijkt wel alsof we op het repeat knopje kunnen drukken. Dezelfde periode in het jaar als drie jaar geleden, hetzelfde dorp dat de vluchtelingen opvangt, hetzelfde conflict, dezelfde noodhulp. En als Mission Possible gaan we weer meehelpen. Waarom? Niet omdat we denken dat we conflicten de wereld uit kunnen helpen of iets op kunnen lossen. Maar omdat we tegenover het drama van de vluchtelingen de liefde van de Here Jezus mogen zetten. Voor een toekomst. Vol van Hoop. En die toekomst begint voor deze vluchtelingen met een warme jas, een bord vol eten en een bed om in te slapen.

Albert laad de auto vol met beddengoed voor de vluchtelingen in Ranchpar.