Babushka Nina is een van de laatste adressen die we vandaag voorzien van brandhout. Ze staat ons voor haar huis al op te wachten. Zij woont haar hele leven in het dorpje Mirnoye. Letterlijk vertaalt betekent dit Vrede. Maar vrede is hier de afgelopen twee jaar ver te zoeken. Het dorp is meerdere malen bestookt met raketaanvallen. Vlak in de buurt bevindt zich een verdeelstation voor elektriciteit, dit verdeelstation is regelmatig doelwit van de aanvallen.
Alleen overgebleven.
De vrachtwagen met hout bij Babushka Nina
De zoon van Nina, Yuri, is 40 jaar. Hij is haar enige zoon. Hij heeft zich vrijwillig aangemeld bij het leger. Kortgeleden kreeg Nina het nieuws te horen wat geen enkele moeder wil horen.
“Hij is omgekomen bij een bombardement bij Kherson. Pas toen het zeker was dat hij het was, ben ik ingelicht. De buren hebben hem geïdentificeerd.
Kort daarvoor had hij mij nog een brief gestuurd met een portret van hemzelf. Dat was door iemand getekend. ‘Om mij te herinneren’ had hij er bij geschreven. Ik zei toen nog tegen hem: ‘Wat zeg je nou, je komt binnenkort thuis.’
Bij de begrafenis hebben we dit portret gebruikt. Ik ben blij dat ik zijn lichaam nog heb kunnen zien. De meeste moeders hebben die mogelijkheid niet. Yuri was erg geliefd in het dorp. Tijdens de begrafenis stond iedereen langs de weg met de vlag. Vanaf ons huis tot aan de begraafplaats. Er was geen plek meer vrij. Elke keer als ik bij zijn graf kom zie ik dat er verse bloemen zijn gelegd.
Yuri is geboren op 12 april, de dag van de Kosmonaut. Hij is vernoemd naar Yuri Gagarin. Vroeger op de kleuterschool speelde hij altijd met de raket die daar op de speelplaats stond.”
Armoede
Babushka Nina was een alleenstaande moeder. Ze werkte op een kleuterschool en deed schoonmaakwerk. Zij is 63 jaar oud, te oud voor het zware werk en heeft nog geen pensioen. Yuri hielp haar met zijn inkomen, nu heeft ze niets meer.
Yuri laat een vrouw en vier kinderen achter. Met het uitbreken van de oorlog zijn zij gevlucht naar het buitenland. “Maar ze bellen regelmatig en in januari komen ze terug’ zegt Nina blij.
Het brandhout is voor haar een enorme ondersteuning waar ze ons voor blijft bedanken. Ze krijgt een Bijbel waar ze erg blij mee is. “Heb je ook kinderbijbels voor mijn kleinkinderen?” vraagt ze. “Als ik uit de Bijbel lees voel ik me veel beter. En mijn kleinkinderen hebben dat ook nodig”.
