Op de zolder
Toen ik zelf een kind was, was er elke woensdagmiddag club in de Evangelische Boekhandel. Via een vlizotrap kropen we op de zolder van de winkel waar een ruimte was ingericht. Onder de schuine balken stonden tafels en stoelen en precies onder de nok konden we in een kring op bankjes zitten. Er stond een flapover met allerlei teksten van liedjes erop geschreven. In mijn herinnering konden de volwassenen niet rechtop staan. Waarschijnlijk was het niet helemaal akkoord en goedgekeurd door de brandweer; de vlizotrap werd tijdens de bijeenkomst dicht gedaan, en af en toe moesten we zachtjes zijn omdat er klanten in de winkel waren. Maar de geborgenheid en de sfeer was fantastisch. We zongen met elkaar, waarbij de begeleiding op de gitaar speelde. Er werd een Bijbelverhaal vertelt en we maakten een mooi knutselwerkje. Dit was een veilige plek, waar ik helemaal kind kon zijn. Ik heb er onwijs goede herinneringen aan en ik ben ervan overtuigd dat er heel veel geloofszaadjes zijn geplant tijdens deze woensdagmiddagen.
“Als je komt, ben ik zo blij dat ik begin te springen en te dansen!”
In Oekraïne
Ook Mission Possible heeft zulke kinderbijbelclubs. Ze zijn een belangrijk onderdeel van het werk van Mission Possible. Wekelijks bezoeken honderden kinderen onze clubbijeenkomsten. Deze houden we in Albanië, in de moslimwijk Bathore; in Bulgarije in de vele Romadorpen en ook in Oekraïne. We komen al jaren wekelijks naar de dorpen waar we werken. En dat is fijn, want het is iets waar de kinderen lang naar uitkijken. Onze collega Lyudmila, uit Oekraïne, deelt iets over de impact van het werk voor de kinderen in het volgende verhaal:
“Als de kinderen ons busje zien aankomen in het dorp rennen ze opgewonden naar ons toe. Terwijl we samen naar het clubterrein lopen, delen ze wat er in de loop van de week is gebeurd. Nu de oorlog aan de gang is, bevatten deze updates details van explosies en luchtaanval sirenes. Dit is de realiteit waarin we leven. Te midden van deze enge dingen bieden we positieve activiteiten voor kinderen, geven we hen steun en de geruststelling dat ze niet alleen zijn; er is een God die hen liefheeft en hen nooit zal verlaten of in de steek zal laten.
Een klein meisje zei: ‘Als je komt, ben ik zo blij dat ik begin te springen en te dansen!’ Bij de Bijbelclub voelen de kinderen zich veilig genoeg om deel te nemen aan de lesbesprekingen en luisteren ze aandachtig. In deze dorpen is voor kinderen niet veel te doen. De ouders besteden vaak niet genoeg aandacht aan ze, waardoor ze aan hun lot worden overgelaten. Wij zijn ervan overtuigd dat zelfs de kleinste stapjes in de goede richting belangrijk zijn. Elke clubbijeenkomst brengt de kinderen dichter bij God als ze meer leren over Zijn liefde voor hen.”
Alina
De twaalfjarige Alina is een van de kinderen die naar onze clubs gaat. Ze verloor haar moeder toen ze heel jong was en haar vader zit in de gevangenis. Alina woont bij familieleden en heeft een constante angst om naar een weeshuis te worden gebracht. We hebben hierover met haar gebeden.
“Wat betekent Bijbelclub voor jou?” vroeg Lyudmila aan Alina. “Het is hier heel fijn en er zijn goede mensen die me gelukkig en veilig laten voelen,” antwoordde ze.
We hebben een duidelijke verandering in Alina gezien als ze tijd met ons doorbrengt. Toen we haar voor het eerst ontmoetten, was ze erg verlegen en sprak ze niet in het bijzijn van anderen. Ze is nu socialer en zelfverzekerder. Het is een voorrecht om kinderen te vertellen dat ze geliefd zijn, en het is geweldig om de transformatie in hun leven te zien als ze zich dat gaan beseffen!
God voor het eerst leren kennen
De Mission Possible teamleider van Odessa, Tatyana Halichenko, zegt dat Bijbelclubs een geweldige tijd zijn voor zowel het team als de kinderen.
“Er zijn geen kerken in deze dorpen. De meeste kinderen horen voor het eerst van ons over God. Ze leren bidden en Gods woord toepassen in hun dagelijks leven. Na elke Bijbelles doen we knutselen en creatieve activiteiten en spelletjes om hun vaardigheden te ontwikkelen.”
“Dit jaar hebben we veel kinderbijbels en boeken over Jezus uitgedeeld. Wat waren de kinderen blij dat ze hun eerste Bijbel ontvingen! En elke keer als we terugkomen, staan ze te popelen om ons te vertellen wat ze hebben gelezen.”
“Ouders die hun kinderen naar de Bijbelclub brengen, blijven vaak om te luisteren. Ze hebben ons achteraf bedankt voor het werk dat we met hun kinderen doen, en voor het onderwijzen van dergelijke principes en het tonen van liefde. Een moeder zei: ‘De kinderen kunnen nauwelijks wachten op de volgende bijeenkomst, en vragen vaak of het al vrijdag is!'”
“We bidden voor de kinderen en gezinnen, dat God in hun hart en leven zal werken.”
Bidden
Ik weet zeker dat ook in de harten van deze kinderen elke week de liefde en het Woord van God gezaaid wordt. Bid je mee voor deze kinderen? Dat ze, naast dat ze een ontspannen tijd met elkaar hebben, God mogen leren kennen?
Ik heb zelf de mensen van de Bijbelclub van mijn jeugd nooit meer gesproken, ze weten niet dat hun werk zoveel voor mij heeft betekent. Voor iedereen die met en voor het kinderwerk werkt en bidt; weet dat het niet tevergeefs is!
