De kinderen langs de weg zwaaien naar ons als onze auto het dorp Maiory binnenrijdt. Wekelijks bezoekt het Mission Possible team aangevuld met een paar vrijwilligers het dorp om een kinderclub te organiseren. De gemeente heeft het clubgebouw beschikbaar gesteld. Maar als het mooi weer is zoals vandaag, worden de activiteiten buiten georganiseerd.
Tijdens de oorlog

Kinderbijbelclub in Maiory
“Toen de oorlog uitbrak lag ons kinderprogramma een tijdje stil” vertelt Tanya. “We zijn toen in Maiory en omliggende dorpen een noodhulpprogramma gestart. Elke keer als we het dorp bezochten vroegen de kinderen ons wanneer de kinderclub weer zou beginnen. En zodra het kon hebben we weer activiteiten voor de kinderen georganiseerd. De eerste keren was het spannend. In Maiory zijn ook twee raketten ingeslagen. Je moet er niet aan denken dat dat tijdens de kinderclub gebeurd…”
Door het noodhulpprogramma zijn we met meer gezinnen in contact gekomen en is het aantal kinderen wat de club bezoekt gegroeid. Als we de auto bij het clubgebouw parkeren staat er al een hele groep te wachten.
Terug uit Duitsland
Snezhanna is verantwoordelijk voor het programma. Een paar jaar lang draaide ze mee als vrijwilligster. Maar sinds vorig jaar werkt ze fulltime voor Mission Possible. “Toen de oorlog uitbrak ben ik met mijn zus gevlucht naar Duitsland. We wonen in een flatgebouw op de zevende etage en we voelden ons niet veilig. Vanuit onze woonkamer zag je de drone-aanvallen voor je ogen gebeuren. Ons flatgebouw heeft geen schuilkelder. Onze vader zit aan het front.”
Ik vraag haar waarom ze is teruggekomen. “Ik kon m’n draai niet vinden in Duitsland. En mijn vriend mocht het land niet uit. Kortgeleden zijn we getrouwd. Maar we hebben geen feest gegeven. Daar waren we niet voor in de stemming. Dat doen we later wel”.

Snezhanna geeft les over het thema bidden.
Thema is bidden
Elke week bedenkt Snezhanna een nieuw programma voor de kinderen. De uitvoering met zoveel uitgelaten kinderen is niet eenvoudig. Maar ze heeft het goed onder controle. Elke vrijwilliger heeft z’n eigen taak. Terwijl de één het spelprogramma organiseert, bereiden anderen de creales voor.
Snezhanna zelf is verantwoordelijk voor de Bijbelles. Dit keer is het thema bidden. Op een speelse manier worden kinderen bij de les betrokken. “Hoeveel tijd besteed je aan tv kijken; en aan je telefoon? Hoe vaak bid je en waar kun je voor bidden?”. De kinderen doen enthousiast mee.Het programma wordt afgesloten met een creatieve activiteit. Het is leuk om te zien hoe de kinderen vol overgave hun gipsfiguurtje maken en schilderen. Trots laten ze hun creatie zien.
Weer naar huis
En dan is het inpakken, onderweg even snel langs de kant van de weg eten, en op naar het volgende dorp. Ook hier zijn we weer bemoedigend aanwezig. Het is mijn laatste dorpsbezoek voordat ik morgen weer terug ga naar huis.
Ik ben onder de indruk van de toewijding van ons team. Week in week uit bezorgen ze de kinderen een zorgeloze middag. “Als je al die blije kinderen ziet vergeet je even de ellende van de oorlog.” zegt Tanya. Maar als we op de terugweg naar de hoofdstad langs kerkhoven rijden en de verse graven met vlaggen zien, worden we weer met de harde werkelijkheid geconfronteerd. Hier schieten woorden tekort.
Door dit bezoek heb ik in de praktijk kunnen zien hoe belangrijk ons werk in de Oekraïne is. De nood is hoog. Niet alleen de praktische nood, maar ook de geestelijke nood. Mensen zijn op zoek naar God, te midden van de zinloosheid van de oorlog. Wat zijn we dankbaar dat we daarin als Mission Possible verschil kunnen maken!