“En heb je vannacht de sirenes ook gehoord?” vraagt Tanya als ze me op komt halen. Er schijnt luchtalarm te zijn geweest, maar ik heb er door heen geslapen. “Om 00:42 ging het luchtalarm af. In de stad zijn geen droneaanvallen geweest; wel in de regio”. Komende nacht zal ik dan toch het raam maar open houden als ik ga slapen.
Kinderbijbelclub
Vandaag gaan we brandhout bezorgen bij gezinnen in de dorpen Povstanske en Maiory. Al jaren heeft Mission Possible in vier dorpen in de Odesa regio een programma dat zich richt op kinderen en inmiddels ook hun moeders. Elke week komt ons team in de dorpen om kinderbijbelclub te houden. Er wordt een verhaal uit de Bijbel verteld, en we doen leuke activiteiten met de kinderen. Met het uitbreken van de oorlog zijn we daarnaast een noodhulpprogramma gestart. Inmiddels heeft de noodhulp zich uitgebreid naar tientallen dorpen in deze zelfde regio. De nood is groot. Voedselpakketten zijn uitgedeeld, net als kleding en brandhout. En met de winter in aantocht stromen de hulpaanvragen weer binnen.
Brandhout
Tanya heeft nu 150 m3 brandhout besteld voor 50 gezinnen. Deze gezinnen zijn door de sociale zaken van de dorpen geselecteerd. “Voor hen is verwarming van hun huizen een onoverkomelijke kostenpost“ verteld Tanya. “1m3 brandhout kost ruim € 50 en voor de hele winter heb je gauw 10 tot 12m3 nodig.”
Zodra we het dorp binnen rijden, komen de kinderen naar Tanya toe. Ze kennen haar allemaal. “Wanneer is er weer club?” vragen ze. “Deze donderdag” zegt Tanya en ik zie de lach op hun gezichten.
Alle kinderen kennen Tanya
Dankbaar
Terwijl het hout van de vrachtwagen wordt gegooid door de chauffeur, ga ik in gesprek met Alona. Ze is erg dankbaar voor de hulp die ze krijgt. Haar man zit aan het front en zij bleef achter met vier kinderen. Hij is 46 jaar oud en heeft zich vrijwillig aangemeld. “Hij kon niet thuis zitten terwijl jonge jongens het vaderland verdedigen” vertelt Alona mij. Alona bidt elke dag voor vrede.
Haar kinderen gaan naar de club. “Hartelijk dank dat jullie omkijken naar onze kinderen. In het dorp is verder niets te doen. Maar jullie leren ze van alles en organiseren leuke dingen voor ze. Onze kinderen hebben het nog steeds over het zomerkamp en het uitstapje naar het dolfinarium”.
Alona bidt elke dag voor vrede
Verder op woont babushka Anya. “Jullie zijn mijn redders. Ik had geen idee hoe ikzelf brandhout voor de winter moest regelen”. Ze begint te huilen als Tanya vraagt hoe het met haar gaat. Ze heeft net gehoord dat een familielid van haar aan het front wordt vermist. Ze vreest voor het ergste.
Babushka Anya
Zelfs in de afgelegen dorpen van de Odesa regio is de oorlog niet ver weg. Het is heftig om zo met mensen in gesprek te zijn die heel direct in het eigen gezin door de gevolgen van de oorlog geraakt worden. Het is goed om te zien dat het hout voor komende winter bij Alona en Anya klaarligt om opgestookt te worden. Nu hebben ze in ieder geval één zorg minder.
Bert ontmoette ook Babushka Nina. Lees haar verhaal hier.
