Eén van de leiders van de jeugdwerkreis vanuit Ermelo schreef het volgende voor ons:
Hoe kan het dat mensen in zulke grote armoede toch kunnen stralen? Hoe kan er gezongen en gedanst worden op een plek waar mensen nauwelijks ruimte hebben om te leven? Hoe kan het dat ik soms weer terug zou willen naar die mensen die je niet verstaat en niet kent? Deze vragen bleven hangen, nadat de ervaringen een plekje hadden gekregen. Met een groep jongeren naar Bulgarije, bouwen aan de kerk in een Romadorpje, armoede in de ogen kijken, mensen ontmoeten, kinderen vertellen over God, zingen, bidden. Ervaringen die je van je leven niet meer gaat vergeten. Denkend aan de mannen, vrouwen en kinderen die we niet konden verstaan, maar in de ogen hebben gekeken en omhelsd, gaan mijn gedachten naar het gedicht van Charles Péguy, ´Het kleine meisje hoop´. Péguy dicht over geloof, liefde en hoop. Geloof en liefde zijn twee volwassen vrouwen. Tussen hen in loopt een klein meisje.
En midden tussen haar twee grote zussen lijkt het of zij zich voorttrekken laat…
Maar wie dat zo ziet, is blind
En ziet niet dat in werkelijkheid, zij het is die de anderen vooruit helpt.
Zij, het kleine meisje, ‘hoop’
– je ziet het zwak zijn, bang zijn, beven,
je denkt soms: wat is het klein, dat vlammetje,
Maar niemand krijgt het uit…
Nooit zal het doven.
Altijd weer laat het zien,
wat er niet is, maar komen kan.
Zien, soms, even.
Is dat wat we in Bulgarije hebben gezien? Zeker, we hebben wanhoop gezien. Uitzichtloze situaties, lege ogen. Mensen en kinderen die pakken wat ze pakken kunnen, omdat ze het zo broodnodig hebben. Maar we hebben ook hoop gezien: in dansende kinderen en biddende vrouwen; in een goed onderhouden moestuin; in een kerk met een biddende voorganger. En ook hoop als we kijken naar onze eigen jongeren: jongeren die zich uit liefde inzetten voor anderen; jongeren die het geloof handen en voeten willen geven; jongeren die bidden voor elkaar en voor de wereld. Dit is iets om God dankbaar voor te zijn. Want uiteindelijk komt de hoop bij Hem vandaan.
Waar haalt dat kind zoveel zuiver en helder water vandaan?
Beste mensen, zegt God, zo ingewikkeld is dat niet.
Haar mysterie is niet ingewikkeld.
Zij maakt juist met vies water haar bronnen van zuiver water.
En daarom komt ze nooit tekort.
Maar daarom is ze dan ook de Hoop.
Hoe ze dat voor elkaar krijgt, hoe ze dat aanpakt.
Dat, kinderen, is Mijn geheim.
Omdat Ik haar Vader ben.
