Verstoppen op een parkeerplaats

Woensdag is consultatie dag het Mission Possible opvanghuis. Vrouwen die in de problemen zijn gekomen kunnen hier terecht voor gratis advies en concrete hulp. Veel problemen hebben te maken met huiselijk geweld.

Als Anya binnenkomt zou je niet zeggen dat zij slachtoffer is van huiselijk geweld. Ze is goedlachs en praat honderduit. Toch is haar levensverhaal dramatisch. Haar moeder is Russisch en haar vader komt uit Ingushetie, een republiek in de Noord-Kaukasus. Als dochter van haar vader moest Anya met een Ingusheet trouwen. Er was zelfs al een kandidaat geregeld. Anya zag dat niet zitten en toen ze 19 was stapte ze op de trein richting Moskou en vluchtte uit huis. Haar familie wist haar te achterhalen en ze werd uit de trein gehaald.

Een dochter die van huis weg loopt is een schande en ze kreeg huisarrest. ‘Daar hebben ze mij geestelijk gebroken. Van een spontaan en sportief meisje veranderde ik in een stil, teruggetrokken meisje. Zes jaar lang hebben mijn ouders op me ingepraat. Uiteindelijk had ik geen keuze en heb ik toegegeven. Ik ben op mijn 25^ste getrouwd met een Ingusheet.”

Ze kregen twee kinderen, maar al gauw ging het mis. Haar man begon haar te slaan. Van haar eigen ouders kreeg Anya geen enkele ondersteuning. “Als hij jou slaat heb je daar waarschijnlijk zelf reden voor gegeven” kreeg ze van haar vader te horen. Omdat haar man bij de politie werkte durfde Anya daar ook niet naar toe. Het ging van kwaad tot erger. “Ik knipte mijn haren kort, omdat hij mij aan mijn haren trok en ook omdat ik wonden op mijn hoofd had omdat hij mij sloeg”.

Uiteindelijk werd haar situatie bekend doordat haar zoontje het op school vertelde. Anya werd door de school uitgenodigd voor een gesprek en daar gaf ze toe dat ze door haar man werd geslagen. Ook haar man werd uitgenodigd voor een gesprek. “Hij kwam naar school in zijn uniform om indruk te maken en hij bedreigde zelfs de directeur om er geen zaak van te maken. Ik trok weer bij mijn ouders in, maar de kinderen moesten bij hem blijven. Van mijn vader moest ik weer terug. Hij had zich laten ompraten door mijn schoonvader. Zij komen allebei uit Ingushetie. Vrouwen hebben daar niets te vertellen. Ik maakte mij grote zorgen, ook voor de kinderen en wist dat het weer mis zou gaan. Hij bedreigde mij zelfs met de dood. Hij zei dat hij makkelijk een drugsverslaafde kon regelen die mij voor een paar roebel zou neersteken.

Toen ik hoorde dat mijn schoonvader met de auto naar deze stad zou komen, begreep ik dat hij de kinderen kwam ophalen en naar Ingushetie zou brengen. Van Ingushetie naar hier is wel 2.000 km rijden. Dat doe je normaal gesproken met het vliegtuig of de trein, maar dan laat je sporen achter. Ik kon die nacht niet slapen, ik wist dat ik mijn kinderen kwijt zou raken. Maar vroeg in de ochtend belde mijn zoontje. “Papa is uit huis gegaan, kom ons nu ophalen”. Ik ben direct naar hen toegegaan. Ik had nog een reservesleutel en heb mijn kinderen meegenomen. Ze waren nog in hun pyama. Het was koud en het sneeuwde en we renden zo snel als we konden weg van huis. We verstopten ons op een parkeerplaats onder een auto. Daar heb ik het Mission Possible team gebeld en zij regelden een taxi en onderdak in het opvanghuis voor mij en mijn kinderen.

Mission Possible heeft mij geholpen om aangifte te doen en uiteindelijk is mijn ex-man veroordeeld voor 2 jaar en 8 maanden. Via zijn contacten en omkoping kwam hij na 6 maanden vrij en werd zijn straf omgezet in huisarrest. Dat zou betekenen dat hij in Ingushetie moet verblijven, maar ik weet dat hij ook in deze stad is. Er is nu een rechtzaak over de voogdij van onze kinderen. Zij willen allebei niets meer met hun vader te maken hebben en zijn bang voor hem.

Zonder Mission Possible had ik het niet gered. Ik werk parttime in een apotheek en daar verdien ik 32.000 roebel mee. Dat is bij lange na niet genoeg om rond te komen. Van Mission Possible krijg ik producten en nu ik weer op mezelf woon helpen zij met het betalen van de huur.

Elke week kom ik naar de ‘moeders club’. Voor de kinderen is dat de leukste dag van de week. Hier voel ik mij thuis. Dit is mijn familie. Hier worden onze verjaardagen gevierd. Hier krijg ik de liefde en aandacht die ik thuis nooit heb gehad. Ik ben ontzettend dankbaar voor de hulp die ik mocht krijgen, het heeft mijn leven gered.