“Echte armoede is meer dan het ontbreken van kleding en voedsel”
Een uitspraak die ik las, vlak voordat ik op reis ging. En nu ik hier om me heen kijk in de huiskamer in Tsjeljabinsk, terwijl ik één van de kinderen op schoot heb, voel ik aan alles wat er met deze uitspraak wordt bedoeld. Op dit moment wonen hier 16 moeder, met hun 24 kinderen. Ze hebben eten, drinken, kleding en onderdak, dankzij ons centrum. Maar daarmee zijn hun problemen nog lang niet opgelost.
Gerande met een moeder in gesprek in Tsjeljabinsk
Eén voor één hoor ik de schrijnende verhalen. Over verwaarlozing, huiselijk geweld, drank- en drugsgebruik. Ik zie de doorleefde gezichten van de, soms nog piepjonge, moeders. De voorzichtige glimlachjes en de afwachtende blikken in de ogen van de kinderen. Het kindje dat ik op schoot heb, is hier nog niet lang en ik voel de ribbetjes door haar hemd heen als ik even over haar ruggetje aai. Gelukkig weet ik dat ze de komende weken en maanden hier goed te eten krijgt en aan zal sterken. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal wordt er met de kinderen gewerkt. Dit meisje heeft dat zeker beide nodig.
Opnieuw geboren
Eén van de moeders in Tsjeljabinsk
Eén van de moeders heeft haar arm in een spalk, kapot gemaakt door haar partner en nu nog steeds bezig met de hersteloperaties. Als ik in haar lieve gezicht kijk, zie ik de littekens rondom haar oogkassen. Ze heeft haar zoontje op schoot en zorgt niet alleen voor hem, maar ook voor de kinderen van andere moeders. Waar haalt ze haar kracht vandaan?
De moeders vertellen me stuk voor stuk dat het centrum hier in Tsjeljabinsk letterlijk een Godsgeschenk voor ze is. Ze noemen het woord ‘opnieuw geboren’. Ze krijgen hier weer hoop en kans op een nieuw leven. En niet alleen zij, maar ook hun kinderen. Er wordt hard gewerkt. Niet alleen in de huishouding van dit grote huis, maar er zijn psychologen die gesprekken voeren, er is therapie, er is juridische bijstand, er is Bijbelstudie, scholing en liefde. Heel veel liefde. Ik ben onder de indruk van de vele persoonlijke verhalen.
Een nieuwe bus
Een plaatje van de 12 persoonsbus die Olga graag wil
Als ik met Olga, de directrice, aan de thee zit, vertel ik haar hoe ik onder de indruk ben en vraag ik haar wat ze nodig heeft. Ze vertelt dat alles goed gaat en ze geen gebrek hebben. God zorgt voor ze. Er zijn bedrijven in de omgeving die regelmatig eten, drinken, kleding en luiers doneren. Ze heeft alleen een probleem met de auto. Daar zijn ze als team voor aan het bidden.
Doordat er zoveel kinderen en moeders zijn, hebben ze behoefte aan een grote 12 persoonsauto om iedereen naar school, dokter, sportactiviteiten, kerk en uitstapjes te vervoeren. Ze laat me een plaatje zien van wat ze nodig hebben. Nu hebben ze maar één 7 persoonsauto. Soms stoppen ze een paar kinderen in de kofferbak, net als hier in Nederland vroeger. Of ze moet een auto bij huren. Dat is op de lange termijn duurder dan een goede tweedehands kopen voor gebruik voor het centrum. Ik vraag door en Olga vertelt dat ze al (omgerekend) 23.000 euro heeft gespaard, ze mist nog 10.000 euro. Een behoorlijk bedrag. Maar als ik ’s avonds in mijn hotelkamer alles op een rijtje zet, denk ik bij mezelf: we zijn toch Mission Possible? Dat moet toch mogelijk zijn? We overleggen en we besluiten om een actie op te zetten. 10.000 euro. We gaan ervoor. Doe je mee? Alle beetjes helpen!
Update: vanuit een ondernemer kregen we 2.500 euro. Het totaalbedrag is dus nog 7.500 euro.
