Twintig jaar is ze, maar als ze had gezegd dat ze vijftien jaar was, had ik haar ook geloofd. Anya is net moeder geworden. Toch is haar zoontje David, 21 dagen jong, niet bij haar. Een bloedanalyse in de kraamkliniek gaf aan dat er drugsporen in zijn bloed zaten. Anya was net met haar baby een paar dagen thuis, toen de Kinderbescherming langs kwam. De baby werd meegenomen. Anya kreeg te horen dat als ze over drie maanden een negatieve drugstest kan overleggen, ze de baby weer mee naar huis mag. “Afgelopen week heb ik hem één keer mogen zien, ik mocht hem 5 minuten in mijn armen houden”
Anya is net één dag is ons opvanghuis in Omsk. Ze hoopt hier haar leven weer op de rails te krijgen “Ik snap niet dat er drugsporen zijn gevonden, ik heb al een jaar lang niet gebruikt.” zegt Anya vertwijfeld.
Anya was viertien jaar oud, toen ze voor het eerst met drugs in aanraking kwam. “Verkeerde vriendengroep” zegt ze. “Het werd me aangeboden door volwassen mensen”. Anya heeft vanwege problemen thuis een paar jaar in een weeshuis gewoond. Haar moeder is twee jaar geleden overleden, haar vader woont ver weg en daar heeft ze nauwelijks contact mee. Ze woonde tot voor kort bij haar broer in. Maar die heeft alcoholproblemen en heeft haar toen ze zwanger was uit huis gezet. De vader van haar baby is twee keer zo oud als zij. En met hem ziet Anya geen toekomst samen.
Natascha, de medewerkster van het Mission Possible opvangcentrum, gaat direct aan de slag. De eerste prioriteit is dat David zo snel mogelijk bij zijn moeder terug komt. Als Anya de komende periode onder begeleiding in het opvanghuis woont kan dat waarschijnlijk geregeld worden. Ze belt met verschillende instanties. Er moet een geboortebewijs worden geregeld en een medisch document.
Ze hebben Anya verteld dat dat medisch document wel drie weken kan duren. Maar Natascha weet het tot één week terug te brengen. En het geboortebewijs kan vanmiddag al worden opgehaald. Het goede netwerk van Mission Possible is van onschatbare waarde.
Anya krijgt weer hoop en een lach breekt door op haar gezicht. “Ik dacht dat ik David de komende drie maanden niet zou zien opgroeien.”
“Wij gaan ons best doen” zegt Natascha. “En bidden voor een goede afloop. Met God is alles mogelijk”