Van een gelukkige jeugd kun je in het geval van Anya moeilijk spreken. Haar vader heeft ze nooit gekend. Vlak nadat zij geboren werd, liet hij zijn vrouw in de steek. Hij heeft zijn gezin nooit terug gezien.
De eerste zeven jaren van haar leven bracht Anya door in een weeshuis. Daarna woonde ze twee jaar in een pleeggezin. Toen nam haar moeder haar weer in huis. Waarom weet Anya nog steeds niet. “Ze had inmiddels tien kinderen. Er waren alleen maar problemen en conflicten. Altijd ruzies en ze hield niet van mij. Toen het een keer weer uit de hand liep, heeft ze zelfs geprobeerd mij neer te steken met een hooivork. Ik heb tot mijn 19e thuis gewoond. Daarna werd ik door haar uit huis gezet.”
Milana
Anya vond een baantje op een kolchoz (boerderij) en huurde een kleine woning in de buurt. Op haar werk leerde ze een man kennen en ze raakte zwanger. Milana werd geboren, maar de man wilde niets met zijn dochter te maken hebben. “Af en toe kom ik hem nu nog tegen, maar hij vraagt nooit hoe het met zijn dochter gaat”.
Omdat de woning die Anya huurde in een slechte staat was, kwam de Kinderbescherming op bezoek. De woonomstandigheden moesten worden verbeterd of Anya zou de voogdij over haar dochterje Milana verliezen. Anya had niet de financiële middelen voor renovatie of betere huur. En zo kwam Anya bij ons in de Mission Possible opvang terecht.
Dat is inmiddels drie jaar geleden. En de situatie van Anya ziet er een stuk rooskleuriger uit.
Vergeving
Anya aan het werk
“Eerst wilde ik niet naar de opvang en bedacht ik allerlei uitvluchten. En toen ik hier eenmaal was had ik het erg moeilijk. Ik was gauw beledigd en kreeg zelfs slaande ruzie met een andere vrouw in de opvang. Na een jaar in de opvang ging ik zelfstandig wonen. Maar na contact met mijn moeder kreeg ik een terugval. Ik hield haar verantwoordelijk voor mijn slechte jeugd en kon haar niet vergeven. Ik zei wel dat ik haar had vergeven, maar in mijn hart was het niet zo. Ik besloot om weer naar de opvang te gaan, want ik wilde niet zo verder leven. En hier heb ik met God’s hulp leren te vergeven. Inmiddels ben ik gedoopt. In de kerk zit ik in het aanbiddingsteam en doe de zondagschool voor de jongste kinderen.
Ik heb het programma helemaal afgerond en woon nu zelfstandig. Mission Possible heeft mij een opleiding aangeboden tot fondsenwerver. Die duurde 7 maanden en dat was niet eenvoudig. Want ik kon overdag niet bij Milana zijn. Bovendien spreek ik niet zo makkelijk en is rekenen niet mijn sterkste punt. De eerste keer dat ik een bedrijf belde voor een donatie, verbrak ik de verbinding. Maar ik heb volgehouden want ik wil dat Milana een betere jeugd heeft dan ik. Nu werk ik hier al weer bijna een half jaar. En het is een droombaan! Ik hou van de kerk en het opvanghuis is als mijn 2e huis. Als ik ooit ga trouwen moet mijn man of uit dit dorp komen of er naar toe willen verhuizen. Want ik wil hier nooit meer weg!”
Alle Mission Possible teams worden gestimuleerd om eigen fondsenwervers op te leiden en in te zetten, zodat ze minder afhankelijk zijn van gelden vanuit het buitenland. Dit is een belangrijke pijler van Mission Possible.
