Het verhaal van Ira

door Bert Dokter |

Negen jaar was ze, toen zij met haar twee oudere zussen in een weeshuis werd geplaatst. Een jong meisje nog. Het gezin stond al een tijdje onder toezicht van de Jeugdzorg, haar beide ouders hadden een alcohol probleem. “Ik werd na een jaar door een tante uit het weeshuis gehaald. Toen had ik een huis, maar bij tante was het geen thuis. Mijn zussen waren ouder en bleven nog een paar jaar in het weeshuis, totdat ze zelfstandig gingen wonen. Mijn ouders zijn inmiddels overleden. Mijn moeder overleed aan nierfalen en mijn vader is doodgevroren. Hij was dronken en viel buiten in slaap, midden in de winter”.

Bert en Ira in Omsk

Op zoek naar God

Tegenover mij zit Ira. Ze lacht en praat honderduit. Haar ogen stralen nu levenslust uit. Dat was zes maanden geleden, toen zij hier in het opvanghuis kwam, heel anders. Haar huwelijk veranderde in een nachtmerrie toen haar man begon te drinken. Ira vertelt hoe het zover is gekomen. “Toen ik 18 jaar werd kreeg ik, omdat ik een wees ben, een kamer toegewezen door de overheid. Ik ging zelfstandig wonen. Met mijn zussen had ik weinig contact. Zij woonden ver weg. En ik was eenzaam. Ik wist dat er meer was tussen hemel en aarde en ik had geloofsvragen.

Ik ben orthodox opgevoed en vroeg de priester om een Bijbel. Maar hij zei dat ik daar nog niet klaar voor was. Hij zei ook dat ik zonder rok niet naar de dienst mocht. Ik had geen geld om een jurk of een rok te kopen. En ik kon niet begrijpen dat ik niet bij God kon komen omdat ik geen rok had. Toen ik een keer een lift kreeg van iemand raakte ik met hem in gesprek over het geloof. Hij bleek lid te zijn van een evangelische kerk. Ik kreeg van hem het adres van de kerk door en bezocht de dienst op zondag. Ik voelde mij er gelijk thuis. In die kerk leerde ik ook mijn man, Sasha, kennen. We trouwden. We verkochten de kamer die mij was toegewezen. En van de opbrengst kochten we een klein huisje buiten de stad.

Echtgenoot met alcoholproblematiek

Maar Sasha begon te drinken. De eerste keer toen het Oud en Nieuw was. En daar bleef het niet bij. Hij werd agressief en begon mij te slaan. Ik schaamde me en durfde het aan niemand te vertellen. Ik probeerde het zelf op te lossen, ik wilde zo graag een fijn leven met hem leiden. Maar Sasha wilde niet naar een rehabilitatiecentrum. Ik kon het niet langer geheim houden en heb de mensen van de kerk ingelicht. Maar ook zij hadden geen invloed op mijn man. Het ging van kwaad tot erger. Ik ben zelfs door hem met een mes gestoken. Als het weer eens compleet uit de hand was gelopen, belde ik de politie. Maar die kwam op den duur niet meer opdagen. Ik was machteloos en eenzaam. Ik probeerde om, ondanks het geweld, zoveel mogelijk een gewoon leven te leiden en een goede vrouw voor Sasha te zijn.

Ira lacht nu weer

Zwanger, kwetsbaar maar veilig

Toen raakte ik zwanger van hem. Daardoor voelde ik me nog kwetsbaarder. Ik was bang om mijn kindje te verliezen als hij weer eens agressief was. Via de kerk ben ik hier in deze opvang terecht gekomen. En daar ben ik heel erg blij om. Ik krijg hier alle steun die ik nodig heb. Hoe het verder gaat weet ik niet. Ik wacht eerst de geboorte van mijn kindje af. We hebben grote schulden. Van het huisje dat we hebben gekocht is niet veel meer over. Alleen muren en vloer. Het interieur heeft hij allemaal opgezopen. Ik maak mij zorgen voor de toekomst; dat ik in mijn eentje mijn kind moet opvoeden. Maar ik ben zo dankbaar dat ik hier onderdak heb gevonden en voor de mensen hier om mij heen. Elke dag bid ik tot God dat Hij mijn leven leidt en mijn problemen oplost. Met God is alles mogelijk!”

Mission Possible opvanghuis

In het opvanghuis in Omsk vangen we als Mission Possible vrouwen zoals Ira op. Ira blijft bij ons wonen totdat de baby geboren is. Daarna helpen we haar om alle papieren en toeslagen in orde te krijgen, dat is best ingewikkeld in Rusland. We gaan haar helpen met haar schulden en gaan een zelfstandige woonplek voor haar en haar baby zoeken. Als het goed gaat met Ira en zij weer zelfstandig woont, zullen we contact blijven houden. Gelukkig is ze ook aangesloten bij een kerk, die helpt mee in de zorg voor Ira en haar kindje. Jij kunt ons helpen door voor Ira, haar kindje en onze collega’s in Omsk te bidden. Een gift voor het werk in Omsk is van harte welkom.

Vraag gratis magazine aan!